Nasza potrzeba czucia się kochanym i otoczonym opieką oraz dawania miłości i troski innym wydaje się być wrodzoną ludzką cechą zaprogramowaną w naszym DNA. Poczucie bycia kochanym i zaopiekowanym daje nam poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości. Troska o kogoś innego daje nam poczucie całości – jest przedłużeniem naszej miłości. Choć opieka nad kimś lub czymś jest przyjemna, dla wielu osób może stać się źródłem stresu i emocjonalnego chaosu, który sprawia, że czują się wyczerpani psychicznie i emocjonalnie. Pojawia się więc pytanie, czy można troszczyć się zbyt mocno? W większości słowników pierwszą definicją troski jest obciążony s
stan umysłu; zmartwienie; troska. Dopiero po kilku linijkach niektóre słowniki definiują troskę jako „odczuwanie miłości, opiekowanie się, dbanie, zajmowanie się”. Wiele osób uważa, że jeśli nie martwią się lub nie mają obsesji na punkcie rzeczy, musi to oznaczać, że nie są wystarczająco opiekuńczy. Ta potrzeba martwienia się lub obsesji jest „emocjonalnym nawykiem”, który działa pod pozornie zdrowym pozorem uwagi, sentymentu i współczucia dla ludzi lub sytuacji, ale często może powodować dysharmonię, depresję i spiralę destrukcyjnego stresu. Psycholog Deborah Rozman, współautorka książki Transforming Anxiety: The HeartMath Solution for Overcoming Fear and Worry and Creating Serenity, mówi: „Nawyki emocjonalne sprawiają, że ludzie wpadają w pętlę niepokoju, a nawet depresji. Jednym z nawyków, do których większość z nas może się odnieść, jest „nadmierna troska”. Nadmierna troska to powszechny nawyk emocjonalny, który wywołuje u nas niepokój, zmartwienia i stres”. Termin „nadmierna troska” został ukuty przez Doca Childre’a, założyciela systemu HeartMath® i współautora wielu książek, w tym „Transforming Stress”, „Transforming Anxiety”, „Transforming Anger” i „Transforming Depression”. Doc opisuje nadmierną troskę jako to, co dzieje się, gdy umysł i emocje przekraczają granicę zrównoważonej troski i zbytnio przywiązują się do kogokolwiek lub czegokolwiek, o co się troszczymy. Gdy już zbytnio zaplączemy się w sieć innych osób i zdamy sobie sprawę, że nasza energia jest wyczerpana z powodu nadmiernej troski i przywiązania, łatwo jest dać się uwieść obwinianiu i urażaniu ludzi lub spraw, na których nam zależy. Przykłady nadmiernej troski:
- Matka, która utożsamia miłość z ciągłym zamartwianiem się o swoje dzieci.
- Obywatel, który martwi się o osoby dotknięte klęską żywiołową, staje się zaogniony i osądza działania rządu lub agencji publicznych.
- Małżonek, który chce zapewnić swojego partnera, że go kocha, w końcu tłumi go swoją uwagą.
- Pracownik obawiający się możliwych zwolnień podsyca swój niepokój ciągłymi negatywnymi prognozami i założeniami dotyczącymi przyszłości.
- Troska syna o starszego ojca prowadzi do ciągłych kłótni z rodzeństwem o to, jak najlepiej opiekować się ojcem.
We wszystkich tych przykładach to, co zaczyna się jako szczera i zrównoważona intencja opieki, zostaje zmącone nadmiernym przywiązaniem i nadmierną tożsamością i prowadzi do nadmiernej troski o osobę lub sytuację. Zamiast tego pierwotne intencje opiekuńcze stają się emocjonalnie wyczerpujące dla wszystkich stron i często mogą wywoływać negatywne skutki. Przykłady skutków nadmiernej opieki:
- Dzieci matki czują się duszone i oddalają się od niej.
- Zatroskana obywatelka drenuje osobistą energię, utrzymując te osądy, a jej niechęć do systemu uniemożliwia jej przyjęcie proaktywnego podejścia do pomocy dotkniętym osobom.
- Tłamszony małżonek pragnie przestrzeni osobistej i para rozstaje się, a nawet rozwodzi.
- Ciągły niepokój pracownika uniemożliwia mu sen i podnosi ciśnienie krwi, a jego przypuszczenia podsycają plotki wśród współpracowników, tworząc toksyczne środowisko pełne niepokoju i stresu.
- Kłótnie w rodzinie jeszcze bardziej ją obciążają, utrudniając osiągnięcie rodzinnego konsensusu i powodując, że ojciec czuje, że stał się ciężarem.
Takie przykłady są zbyt powszechne i zdarzają się częściej, niż nam się wydaje. Nie chodzi o to, że za bardzo się przejmujemy, ale bardziej o to, że nie wiemy, jak sobie z tym poradzić. Myślimy, że jeśli będziemy się nad czymś wystarczająco zadręczać, to znajdziemy kreatywne rozwiązanie lub w jakiś sposób wyczarujemy produktywną motywację, której potrzebujemy, aby podjąć działania i coś rozwiązać. Martwienie się i niepokój nie rozwiązują problemów. To właśnie wtedy, gdy w końcu uwolnimy się od zmartwień, zdecydujemy się je przespać lub porozmawiamy z przyjacielem, który pomoże nam uwolnić się od zmartwień, w końcu przyjdą do nas odpowiedzi. Dr Rozman mówi: „Zrównoważona opieka nie jest jakimś spokojnym stanem, w którym brakuje zapału i pasji. Jest wręcz przeciwnie. Zrównoważona opieka jest dynamiczna, jest to miejsce w twoim sercu, które pozwala ci wygiąć się pod wpływem stresu i pozostać odpornym pod presją”.
Wendy Warner, MD, założycielka i dyrektor medyczny Medicine in Balance, LLC i prezes American Board of Integrative Holistic Medicine, mówi: „Nadmierna troska jest często zamaskowana jako niepokój, zmartwienie, troska, współczucie, a nawet sentyment i może prowadzić do związanych ze stresem problemów zdrowotnych, takich jak bóle głowy, bóle pleców, wysokie ciśnienie krwi, problemy trawienne i zaburzenia równowagi hormonalnej. Chociaż zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą doświadczać nadmiernej troski i związanych z nią dolegliwości fizycznych, nasze społeczeństwo ma tendencję do „trenowania” i oczekiwania, że kobiety będą opiekunami, więc są one bardziej podatne na nadmierną troskę o ludzi lub sytuacje”. Kiedy uczymy się rozpoznawać, kiedy zaczynamy się nadmiernie identyfikować, nadmiernie przywiązywać, nadmiernie oczekiwać lub nadgorliwie, stajemy się bardziej wrażliwi na nasze własne wewnętrzne sygnały. Ta wrażliwość pozwala nam dokonać wewnętrznych korekt i powrócić do tego zrównoważonego miejsca wewnątrz, w którym rozpoczęła się pierwotna opieka. Osobista ocena Dr Rozman sugeruje wypróbowanie tej osobistej oceny: „Słuchaj i obserwuj swoje uczucia, rozważając te pytania. Zauważ wszelkie zmiany w swoich uczuciach, gdy odpowiadasz na pytania”.
- W jakich obszarach pielęgnacja dodaje ci energii i zmniejsza stres? Dlaczego?
- W jakich obszarach troska wysysa energię i powoduje stres? O co nadmiernie się troszczysz w danej sytuacji?
- Czy nadmiernie identyfikujesz się z kimś lub jakąś kwestią?
- Czy jesteś nadmiernie przywiązany do konkretnego wyniku?
- Która z powszechnych masek nadmiernej troski – sentyment, przywiązanie, oczekiwanie lub współczucie – najlepiej opisuje to, czego doświadczasz?
Rozman mówi: „Ta ocena pomoże ci rozpoznać, gdzie masz nadopiekuńczość. Pierwszym krokiem do powrotu do zrównoważonej opieki jest wiedza o tym, kiedy przekroczyłeś stan nadmiernej opieki”. W swojej książce Transforming Anxiety, Deborah Rozman i Doc Childre dostarczają narzędzi i technik, które pokażą ci, jak uwolnić się od niepokoju i zmartwień związanych z nawykami emocjonalnymi, takimi jak nadmierna troska. Uwolnienie się od nadmiernej troski zapewni ci wewnętrzne bezpieczeństwo i siłę, których potrzebujesz, aby powrócić do zrównoważonej troski, w której możesz wykorzystać swoją kreatywność i pasję. Narzędzia łagodzące nadmierną troskę Poniższe narzędzia HeartMath zostały zaprojektowane, aby pomóc złagodzić wszelkie stresujące emocje i drenaż emocjonalny wynikający z nadmiernej troski. Zauważ i rozluźnij™ Aby uwolnić się od nadmiernej troski, musisz najpierw zidentyfikować, co czujesz. Spowalniając energię emocjonalną przepływającą przez twój system, jesteś w stanie lepiej zidentyfikować, czy jest to zmartwienie, niepokój, ból itp.
- Zauważ i przyznaj, co czujesz.
- Spróbuj nazwać to uczucie.
- Powiedz sobie e-a-s-e – delikatnie skup swoją uwagę na obszarze serca, zrelaksuj się podczas oddychania i e-a-s-e stresu.
AttitudeBreathing® Oddychanie postawą jest narzędziem, które pomaga wyjść ze stanu emocjonalnego i powrócić do stanu równowagi. Ćwicząc to, nauczysz się oczyszczać i zastępować nadmierną troskę bardziej zrównoważonymi i pozytywnymi emocjami oraz uzyskasz bardziej inteligentną perspektywę.
- Rozpoznaj niechcianą postawę: uczucie lub postawę, którą chcesz zmienić. Może to być nadmierna troska, niepokój, samoocena, poczucie winy, złość, cokolwiek.
- Zidentyfikuj i oddychaj postawą zastępczą: Wybierz pozytywne nastawienie, a następnie oddychaj uczuciem tego nowego nastawienia powoli i swobodnie przez obszar serca. Rób to przez chwilę, aby zakotwiczyć nowe uczucie.
W oparciu o ponad 25 lat badań, HeartMath opracował również unikalne technologie, które dostarczają obiektywnych informacji zwrotnych poprzez pomiar rytmu serca. Korzystanie z narzędzi takich jak Zauważ i Uspokój oraz Oddychanie Postawy w połączeniu z technologią Inner Balance™ daje dodatkową korzyść w postaci informacji zwrotnej w czasie rzeczywistym – pomagając szybko przywrócić zrównoważony stan psychiczny i emocjonalny.
