Wielu rodziców zastanawia się, dlaczego ich dzieci nie osiągają dobrych wyników w szkole, podczas gdy oferuje im się wszystko: zajęcia artystyczne i sportowe, dodatkowe wsparcie dydaktyczne, naukę języków obcych, zabawę, a wraz z zamknięciem szkoły – odpoczynek. Często panuje przekonanie, że sukcesy w jednej lub kilku aktywnościach „budują” naszą pewność siebie.
Rzeczywistość jednak wcale taka nie jest. Prawdziwa samoocena nie pochodzi z czynników zewnętrznych, ale z wewnętrznego poczucia akceptacji i miłości do samego siebie, tak jak to jest Dzieci z niską samooceną nie tylko nie są w stanie osiągnąć celów edukacyjnych i społecznych w życiu szkolnym, ale często czują się nieadekwatne, nawet jeśli osiągną większość swoich celów. Jednocześnie czują, że chciałyby pod każdym względem osiągnąć wszystko, czego oczekują ich bliscy, aby nie stracić pozytywnego kontaktu z nimi. Dlatego, gdy coś nie idzie po ich myśli, stają się bardzo nieszczęśliwe.
Wręcz przeciwnie, dzieci z wysoką samooceną łatwiej osiągają swoje cele i zachowują radosną energię, nawet jeśli nie osiągną ich wszystkich. Ich siła pochodzi z ich wnętrza i to wystarczy, aby zmotywować je do wyznaczenia kolejnego celu.
Rodzice pomocnikami w wysiłkach dzieci
Czasy, w których od rodziców oczekiwano, że dzięki wrodzonemu instynktowi będą wiedzieć wszystko, minęły bezpowrotnie. W stuleciu informacji i szybkiego rozwoju technologicznego wzorce zachowań naszych i dzieci zmieniły się diametralnie. Prawie żaden „przepis” z przeszłości nie może być bezpośrednio zastosowany do współczesnego środowiska rodzinnego. Obecnie rozumie się, że rodzice i dzieci rosną razem poprzez swoje błędy, błędne przekonania, wzajemne odwroty i odważne pojednania. Jest to nie tylko akceptowalne, ale także zdrowe.
Żywy przykład jest jedynym prawdziwym liderem.
Dlatego nie muszą już zanudzać się pytaniami bez odpowiedzi ani obwiniać się za wszystkie trudności, jakie ich dziecko może napotkać w okresie niemowlęcym lub (przed) dojrzewaniem. Poczucie własnej wartości, którego sami uczą się jako osobowości, jest żywym przykładem, który oświetli życie ich dzieci na wszystkich kolejnych etapach ich życia. A wiedza o tym, kiedy potrzebujemy dodatkowego wsparcia w naszej roli rodzicielskiej, jest nie tylko oznaką siły, ale także dojrzałości.
Czym jest stres?
Stres to stan wewnętrznego napięcia. W swojej łagodnej formie istnieje i towarzyszy wielu działaniom człowieka i odpowiada fazie czuwania, podczas której wzrasta gotowość człowieka do działania i reakcji. Gdy reakcja ta ma łagodną intensywność, pomaga osobie lepiej postrzegać trudności lub zagrożenia oraz reagować szybciej i skuteczniej.
Jak powstaje stres
- Temperament
Udowodniono, że nie wszyscy rodzimy się tacy sami pod względem temperamentu. Niektórzy są mniej lub bardziej niespokojni od urodzenia. - Poczucie winy
Błędy i niepowodzenia z przeszłości, o które nie zadbaliśmy, wywołują niepokój lub fobię - Konflikty wewnętrzne
Stres jest często wywoływany przez konflikty, które mają miejsce wewnątrz nas. Pomiędzy naszymi pragnieniami lub oczekiwaniami z jednej strony, a ograniczeniami dyktowanymi przez świadomość lub środowisko z drugiej. - Dylematy
Niepokój może narastać w nas, gdy stajemy przed dylematami lub musimy podjąć ważne decyzje. W obliczu takich sytuacji możemy wahać się między dwiema tendencjami: przystąpić do rozwiązania lub odłożyć je na później, powiedzieć „tak” lub „nie”. lub nie, i wreszcie, odważyć się na coś ryzykownego. - Ryzyko i trudności
W naszym codziennym życiu istnieje wiele niebezpieczeństw, czasem prawdziwych, a czasem wyimaginowanych. Istnieje również wiele obowiązków i problemów, które wywierają na nas presję każdego dnia, domagając się ich rozwiązania. - Wątpliwości co do naszych umiejętności
Niepokój łatwo pojawia się w nas, gdy wątpimy w naszą wartość lub umiejętności. W tym miejscu należy zauważyć, że nawet małe lub nieistotne obowiązki, których nie jesteśmy w stanie wypełnić, mogą wywoływać niepokój, gdy zagrażają naszej samoocenie. - Nadmierne zatrudnienie
Im więcej obowiązków bierzemy na swoje barki, tym bardziej wzrasta - Dodatkowe obowiązki oznaczają więc dodatkową pracę i dodatkowy stres.
- Wychowanie
Wychowanie i doświadczenia z dzieciństwa często podsycają nasz niepokój. Jeśli na przykład mieliśmy rodziców, którzy w dzieciństwie wymagali od nas więcej, niż byliśmy w stanie z siebie dać, lub jeśli mieszkaliśmy obok niespokojnych ludzi, którzy nieustannie przenosili na nas swój własny niepokój, naturalne jest, że my również odczuwamy niepokój. Zaobserwowano również, że presja psychiczna różni się w zależności od płci danej osoby.
.
nasz niepokój.
Oryginalny post-CEOWORLD magazyn
Autor: Anna Siampani
