Podróż bohatera: Sztuka i powrót do zdrowia po traumie

Podróż bohatera: Sztuka i powrót do zdrowia po traumie

Autor: M.B. Dallocchio, LMSW

*To jest artykuł z wydania Combat Stress na zimę 2021-2022.

Weterani, którzy przeżyli traumę i szukają metody powrotu do zdrowia, która najlepiej do nich pasuje, mogą być postrzegani jako wojownicy wyruszający w to, co Joseph Campbell opisał jako Podróż Bohatera.1 Weterani doświadczający stresu pourazowego nie tylko muszą poruszać się po stygmatyzacji zdrowia psychicznego, ale także znaleźć drogę do uzdrowienia, radząc sobie z różnymi formami objawów wywołanych traumą. Jako weteran wojenny, artysta i pracownik socjalny, pomagałem innym w ich własnej Hero’s Journey – co było możliwe tylko dlatego, że odkryłem to na własnej skórze. Omawiam tę powojenną odyseję do domu w moim pamiętniku, The Desert Warrior.2

Jednak podczas wybuchu pandemii COVID-19 przeniosłem się do Londynu i stworzyłem Veteran Art Studio3na YouTube, które ucieleśnia wszystkie krzyżujące się aspekty moich doświadczeń, co ta podróż oznaczała do tej pory i dlaczego ważne jest poszerzanie horyzontów na drodze do wyleczenia z traumy wojskowej i wojennej. W czasach kryzysu priorytetem stało się uświadomienie ludziom, że nie są sami i że uzdrowienie jest z pewnością możliwe. Twierdzę, że konieczne jest włączenie sztuki do interwencji opartych na dowodach.

Ta alternatywna perspektywa interwencji opartych na sztuce w leczeniu objawów traumy wymaga zbadania mocnych stron weteranów, którzy przeżyli traumę, co wymaga przeformułowania ich symptomologii. Wykorzystanie sztuki (wizualnej, literackiej, muzycznej, performatywnej itp.) jako strategii radzenia sobie z następstwami traumatycznych okoliczności skutecznie służy jako narzędzie do nauki radzenia sobie z traumatycznymi wspomnieniami za pomocą kreatywnego obiektywu.

Korzystanie z kreatywnego pisania w celu przetworzenia doświadczeń członka służby lub weterana może być ułatwione dzięki zrozumieniu trzech etapów podróży bohatera. Proces ten można przeprowadzić samodzielnie lub pod kierunkiem terapeuty. Można zdecydować się na pisanie z perspektywy pierwszej osoby lub użyć głosu trzeciej osoby do opowiedzenia historii „bohatera”.

Proces twórczy

Przed wyruszeniem w podróż bohatera, zaleca się, aby ułatwić sobie proces twórczy, tworząc konkretną przestrzeń do burzy mózgów. Można komponować muzykę, tworzyć sztukę wizualną, a nawet układać choreografię, używając procesu twórczego, aby rozpocząć korzystanie z kreatywnego obiektywu do tworzenia dzieł w wybranym medium. Poniższy proces został opisany w Veteran Art Studio, gdzie można go używać samodzielnie lub pomagać klientowi:

1. Znajdź swój ulubiony czas i miejsce do tworzenia: Ustal, gdzie czujesz się najbardziej komfortowo pracując nad wybranym kreatywnym projektem. Może to być określony obszar w domu, na zewnątrz, a nawet w łóżku przy użyciu papieru i długopisu lub aplikacji. Gdziekolwiek czujesz się najbardziej zainspirowany do tworzenia, wybierz to miejsce i uczyń je swoim kreatywnym miejscem.
2. Wybierz swoją ulubioną metodę lub metody tworzenia: Niezależnie od tego, czy wolisz używać papieru i długopisu, aplikacji na telefonie, zamiany głosu na tekst, czy kombinacji różnych metod, dowiedz się, co działa najlepiej dla Ciebie.
3. Wyłącz swojego wewnętrznego krytyka: Nie musisz być opublikowanym autorem ani posiadać tytułu magistra sztuk pięknych, aby zacząć, ale powinieneś dołożyć wszelkich starań, aby uciszyć swojego wewnętrznego krytyka. Ważne jest, aby pamiętać, że nie powinieneś zbytnio się pogrążać. w opanowaniu szczegółów technicznych dowolnego medium lub danego rzemiosła. Zawsze można dostosować i poprawić później. Nawet najbardziej doświadczeni artyści popełniają błędy, więc pozwól sobie również na błędy. Najważniejsze jest to, że jesteś tutaj i wyrażasz siebie.
4. Zastanów się, co chcesz wyrazić najbardziej: Czy chcesz pisać o traumatycznych wydarzeniach? Czy chcesz namalować okres, który miał miejsce w dzieciństwie lub dorosłości – a może nawet połączenie obu? Zdecyduj, na jakim okresie chcesz się skupić.
5. Nakreśl swój projekt: W tym miejscu możesz zacząć organizować kreatywny projekt, podłączając daty i lokalizacje swojej historii – lub okresy czasu, które inspirują twórczą ekspresję.
6. Wybierz rozdział lub sekcję, która najbardziej Cię ekscytuje i zacznij tworzyć: Wybierz konkretne wydarzenie lub szczegóły swojej historii, które Cię interesują i zacznij tworzyć.
7. Zachowaj aplikację do notatek na telefonie lub notatnik na wypadek nagłego przypływu inspiracji: Bez względu na to, czego używasz do planowania kreatywnych projektów, miej pod ręką preferowaną metodę robienia szybkich notatek. Wolę używać zarówno aplikacji do notatek na telefonie, jak i notatnika Moleskine do zapisywania przypadkowych myśli i nieoczekiwanych chwil inspiracji, których nie chcę zapomnieć. Zdziwiłbyś się, jak i kiedy muza uderza, więc oprzyj się pokusie powiedzenia sobie: „Przypomnę sobie o tym później”. Inspiracja przychodzi i odchodzi, więc łatwo o niej zapomnieć.

Podróż bohatera

Autor Joseph Campbell wprowadził koncepcję Podróży Bohatera jako uniwersalny temat podróży, która obejmuje transformację.4 Ta podróż jest obecna nie tylko w mitologicznych opowieściach i badaniach religijnych, ale także w dobrze znanych dziełach, takich jak Władca Pierścieni, Gwiezdne Wojny i wiele innych książek i filmów. Książka miała pomóc ludziom „zobaczyć mit jako odbicie jedynej wzniosłej przygody życia, a następnie tchnąć w niego nowe życie”.

Trudny proces rehabilitacji traumy związanej z wojskiem i reintegracji społeczności przypomina metaforyczne wykorzystanie przez Campbella etapów odejścia, inicjacji i powrotu za pośrednictwem sztuk literackich. Historyczne ramy koncepcyjne dla zrozumienia psychospołecznych i utrzymujących się skutków traumy nie tylko wyjaśniają odyseję doświadczenia weterana, ale także, że droga od traumy do uzdrowienia jest wartościową podróżą, która wyłania się z procesu twórczego.

Podróż Bohatera może być wykorzystywana jako metoda w procesie pisania, ale ważne jest, aby pamiętać, że kreatywne podejście nie ogranicza się do tego medium. Podczas gdy narracje o traumie, służbie wojskowej, a nawet dzieciństwie mogą się różnić, ważne jest, aby wybrać konkretny zakres czasu, aby skupić się na swoim kreatywnym projekcie. Wybierając konkretny okres czasu, można skoncentrować się na wydarzeniach, szczegółach i tematach, które są liniowe i ograniczone. W ten sposób minimalizuje się rozpraszanie uwagi i punkty styczne, jednocześnie nadając projektowi jego rdzeń.

Trzy części podróży

Podróż bohatera jest podzielona na trzy główne akty lub części, przy czym większość akcji dzieje się w środku historii. Część 1 reprezentuje odejście bohatera, w którym żołnierz lub weteran może rozpocząć swoją narrację, przygotowując się do wyruszenia w podróż lub poszukiwania. Część 2 reprezentuje inicjację bohatera, który znosi wyzwania, trudności i przechodzi transformujące doświadczenie.nce. Część 3 reprezentuje powrót, w którym przemieniony bohater powraca do tak zwanego zwykłego świata, w którym rozpoczęła się historia.

Część 1: Odlot

Podczas pisania, komponowania lub tworzenia projektu o wojnie lub poważnych zmianach w życiu, koncepcja pozostawienia za sobą tego, co znane, jest powszechnym tematem i świetnym sposobem na wprowadzenie odbiorców w swój świat (lub świat bohatera, jeśli wybierzesz postać fikcyjną). Przykładem odejścia bohatera może być jego wojenna służba. Rozważ zastosowanie poniższych sześciu punktów, aby zobaczyć, jak każdy z nich pasuje do twojej kreatywnej osi czasu. Jeśli któryś z punktów nie odnosi się do twojej osi czasu, możesz go pominąć.

• Zwykły świat: Gdzie ty (bohater) jesteś w swoim codziennym życiu przed otrzymaniem wiadomości zmieniających życie.
• Wezwanie do przygody: Oznacza początek misji, pierwszą oznakę wkroczenia na nieznaną i być może przerażającą nową ścieżkę. Na przykład, gdy po raz pierwszy otrzymujesz rozkazy i wiesz, że masz zostać oddelegowany.
• Odrzucenie wezwania: Czy pojawiła się niechęć lub wątpliwości co do nadchodzącej podróży? W tym miejscu należy odnieść się do wszelkich oporów przed nadchodzącymi zmianami lub wyzwań stojących przed głównym bohaterem przed rozpoczęciem podróży. Może to obejmować ogólny niepokój lub konflikty z rodziną lub bliskimi przed wyjazdem.
• Nadprzyrodzona pomoc: Główny bohater otrzymuje pomoc z nieprawdopodobnego źródła lub od ważnego mentora przed oficjalnym rozpoczęciem podróży. W tym miejscu wprowadzasz kluczową postać w swojej historii, która może wpłynąć na bohatera lub podróż w głęboki, znaczący sposób.
• Przekroczenie pierwszego progu: Główny bohater zaakceptował misję – lub w tym przypadku pogodził się z rozkazem rozmieszczenia i zaczyna się odpowiednio przygotowywać. Może to oznaczać fazę przedwdrożeniową.
• Brzuch wieloryba: Główny bohater oficjalnie przekroczył próg innego świata. Może to być moment, w którym oficjalnie rozpoczyna się rozmieszczenie, a bohater godzi się z możliwymi obrażeniami lub śmiercią – własną lub towarzyszy – fizyczną i/lub psychiczną.

Część 2: Inicjacja

Podczas tej fazy bohater jest testowany na różnych poziomach. Zazwyczaj zawiera ona większą część fabuły i z pewnością będzie miała miejsce jedna lub więcej kulminacyjnych / zmieniających życie doświadczeń.

• Droga prób: Bohater po raz pierwszy zostaje poddany próbie w postaci wyzwania, które okazuje się kamieniem milowym w całej podróży. Może to być wprowadzenie jednego lub więcej traumatycznych wydarzeń, które odnoszą się do twojej historii.
• Spotkanie z postacią bogini: Campbell odniósł się do tego punktu, gdy bohaterowi udaje się doświadczyć transformującej miłości. Może to odnosić się do romantycznych relacji lub głębokiego poczucia koleżeństwa w środku konfliktu.
• Pokusa: Jeśli etyka i moralność bohatera zostaną zakwestionowane, może dojść do ewentualnego zboczenia z obranej ścieżki. Jak bohater reaguje na kryzys sumienia? Jest to kolejny znacznik dla traumatycznych wydarzeń, ponieważ dylematy moralne służą jako ważne kamienie milowe, które należy omówić, jeśli mają zastosowanie do twojej historii.
• Pokuta: Bohater staje przed wyzwaniami związanymi z przywództwem i/lub żalem. W strukturze monomitu Campbella byłby to punkt, w którym bohater szuka przebaczenia lub wskazówek od postaci rodzica, mentora lub przywódcy.

<li>Apoteoza: Po okresie introspekcji bohater osiąga punkt, w którym lęki zostają przezwyciężone w nowy, głęboki sposób, który wskazuje na utratę niewinności i wzrost wiedzy – na dobre i na złe.

• Ostateczne dobrodziejstwo: Po przezwyciężeniu traumatycznych wydarzeń i przetrwaniu, bohater staje się bardziej świadomy własnej śmiertelności. Jest to przestrzeń, w której przetrwanie jest postrzegane jako lekcja przywództwa lub zmiana tożsamości przed powrotem. Jako kamień milowy można wykorzystać na przykład ponowne rozmieszczenie lub koniec zaciągu.

Część 3: Powrót

Po wykonaniu wielu zadań podróż zbliża się do końca.

• Odmowa powrotu: W tym miejscu bohater ma kryzys związany z poczuciem, że nie jest gotowy do powrotu – lub ponownego wdrożenia. Może to wskazywać na poczucie, że nie zrobił wystarczająco dużo lub zrobił coś złego. Pojawia się poczucie niedokończenia – niezależnie od tego, czy dotyczy to misji, czy samego siebie – które należy zbadać przed zakończeniem podróży.
• Magiczny lot: Bohater otrzymuje pewnego rodzaju pomoc przed zakończeniem podróży. Może to być pomoc od towarzysza bitwy lub przywódcy/mentora przed zakończeniem podróży. W tym miejscu bohater zastanawia się nad całą podróżą przed powrotem do tak zwanego zwykłego świata.
• Ratunek z zewnątrz: Bohater próbuje pogodzić się z przemianą, jaką przyniosła mu podróż, a inne postacie w opowieści zapewniają mu pewną pomoc – od przyjaźni po rady – na dalszą drogę.
• Przekroczenie progu powrotu: Bohater oficjalnie wraca do domu – lub zostaje przeniesiony. W tym momencie jasne jest, że podróż zmieniła bohatera, który powraca do zwykłego świata jako inna osoba, naznaczona wydarzeniami zmieniającymi życie.
• Master of Two Worlds: Obejmuje przetwarzanie po wdrożeniu i reintegrację ze społecznością. Ponieważ podróż zmieniła bohatera, pojawia się nowe, intersekcjonalne rozumienie świata.
• Wolność życia: Ten ostatni punkt wskazuje na wyciągnięte wnioski, nowo odkrytą wiedzę i poczucie przetrwania.

George Lucas twierdził, że wykorzystanie struktury podróży bohatera Josepha Campbella było kluczowe w jego tworzeniu Gwiezdnych Wojen, zauważając, że jest to struktura ponadczasowa i można ją zobaczyć w opowieściach i mitach od tysięcy lat.5 Z pewnością zgadzam się, że jest ona pomocna jako struktura do przetwarzania własnych doświadczeń wojskowych. Ma to pomóc w uporządkowaniu osobistej narracji, a także w odkryciu autentycznego głosu jako artysty. Po ukończeniu tej podróży będzie się miało źródło, z którego można czerpać i do którego można wracać w celu uzyskania kreatywnej inspiracji, która jest całkowicie organiczna i oryginalna.

Sztuka i uzdrawianie

Co skłoniło mnie do pisania jako weteran po powrocie z wojny w Iraku? Byłem zmęczony życiem na beczce prochu własnej traumy. Podobnie jak w przypadku innych osób, które przeżyły traumę, nadmierna czujność, gniew, depresja i różne objawy wywołane traumą mogą odcisnąć swoje piętno na psychice, a ja przez lata pracowałem na oparach w moim własnym procesie reintegracji ze społecznością.

Celem pisania własnej narracji lub korzystania z innego kreatywnego ujścia do wyrażania emocji jest nie tylko udokumentowanie aspektów własnego życia, ale także uczynienie go namacalnym i uzyskanie perspektywy. Kiedy mamy przestrzeń do oddychania, tworzenia i zobaczenia lub usłyszenia naszej pracy przed naszymi oczami, reRezultatem jest poczucie wzmocnienia i dar zobaczenia lub usłyszenia naszego doświadczenia w obecnej, namacalnej formie. Z kolei pisarz jest właścicielem tych myśli i wspomnień – nie są one jego własnością.

Wyrażanie doświadczeń życiowych, czy to poprzez kreatywne pisanie, malowanie, muzykę czy sztukę performance, ma moc łagodzenia wielu z tego, czego nauczono nas tłumić lub odrętwiać. Zamiast tego zapraszam ocalałych do przekształcenia traumy w inspirację.

Według American Art Therapy Association,6 interwencje oparte na sztuce – od sztuk wizualnych po muzykę – mogą być wykorzystywane do:

• zmniejszenia objawów PTSD i współistniejących schorzeń
• poprawy funkcjonowania poznawczego i zachowania
• Pomoc w wyrażaniu traumatycznych wydarzeń i radzeniu sobie z nawracającymi epizodami
• Wzmocnienie poczucia własnej wartości i zapewnienie redukcji stresu

Jeśli chodzi o tworzenie muzyki, efekty są dość podobne. Interwencje terapeutyczne oparte na muzyce wykazały zdolność do ułatwiania wyrażania traumatycznych wspomnień, budowania odporności, motywacji do długoterminowego sukcesu i zmniejszania potrzeby poszukiwania dodatkowych usług w zakresie zdrowia psychicznego.7

Kliknij tutaj, aby odtworzyć wideo

Twórcze wyrażanie traumy

Dr James Pennebaker, który badał ekspresyjne pisanie, powiedział: „Pisząc, nadajesz strukturę i organizację tym niespokojnym uczuciom” i „Pomaga ci to przezwyciężyć je. „8 Inne badania przeprowadzone przez dr Pennebakera wskazują, że tłumienie negatywnych myśli związanych z traumą osłabia funkcjonowanie układu odpornościowego, a osoby piszące rzadziej odwiedzają lekarza.

Niewątpliwie jest coś wyjątkowego w umieszczaniu własnych myśli i wspomnień w kreatywnym projekcie. Kiedy wyrażamy to, co nas najbardziej niepokoi, czego się obawiamy lub o czym boimy się mówić, zwalniamy miejsce w naszych umysłach na coś pozytywnego i zdrowszego. Jeśli nie boimy się wewnętrznych głosów, łatwiej jest również stracić strach przed głosami otaczających nas osób.

W książce Writing Down the Bones: Writing Down the Bones: Freeing the Writer Within, Natalie Goldberg stwierdza: „Nie sądzę, aby każdy chciał stworzyć wielką amerykańską powieść, ale wszyscy marzymy o opowiedzeniu naszych historii – uświadomieniu sobie, co myślimy, czujemy i widzimy, zanim umrzemy. Pisanie jest drogą do spotkania z samym sobą i stania się intymnym. „9

Kreatywność sprawia, że warto żyć

Jednym z najbardziej wartościowych aspektów podróży wyrażania traumy jest to, że poznajemy siebie o wiele lepiej. Nasz głos i kreatywność są ważne nie tylko dla nas samych, ale także dla zbiorowej historii ludzkości. Łatwo jest przyjąć to za pewnik. Kiedy pozwalamy sobie mówić z serca i umysłu, uwalniamy oczyszczający ogień na puste przestrzenie przed nami.

Kiedy przekształcamy traumę w inspirację, jest to w pewnym sensie magiczny proces, podobny do samej Podróży Bohatera. Nasze postrzeganie zmienia się, gdy powracamy do wydarzeń z przeszłości – po tym, jak się zmieniliśmy, starzejemy się i mamy nadzieję, że jesteśmy mądrzejsi. Ale co ważniejsze, pozwalają nam zobaczyć wspomnienia w namacalnej formie i zapewniają przestrzeń do refleksji. Poprzez refleksję dajemy sobie zarówno przestrzeń, jak i pozwolenie na uwolnienie się od tego, co nas raniło lub prześladowało, a co ważniejsze, dajemy sobie przestrzeń do uzdrowienia.

Campbell powiedział: „Moja ogólna formuła dla moich uczniów brzmi: „Podążaj za swoim szczęściem. Znajdź, gdzie ona jest i nie bój się za nią podążać „10 .osing, zachęcam cię do zrobienia tego samego. Jeśli jesteś członkiem służby lub weteranem, twórz z głębi serca w sposób, który odciąży twój własny psychiczny worek. Jeśli jesteś klinicystą, pomóż stworzyć przestrzeń dla weteranów, aby mogli to zrobić. Co ważniejsze, tworząc dzieła, które emanują z trudnych doświadczeń, tworzymy coś nowego, co pozwala nam podążać naszą błogością w kierunku ścieżki uzdrowienia, odkupienia i celu.

Referencje

1. Campbell, J. (2008). Bohater o tysiącu twarzy (tom 17). New World Library. 23-28, 222, 271-73, 289-90.
2. Dallocchio, M.B. (2017). The Desert Warrior. Latte Books.
3. Dallocchio, M.B. (2020) Veteran Art Studio. https://www.youtube.com/c/MBDallocchio.
4. Campbell, ibid. 23-28.
5. Vogler, C. (2017). Joseph Campbell idzie do kina: wpływ podróży bohatera na narrację filmową. Journal of Genius and Eminence, 2(2), 9-23.
6. Amerykańskie Stowarzyszenie Terapii Sztuką. (2012). Terapia sztuką, zespół stresu pourazowego i weterani. Retrieved from: https://www.americansforthearts.org/sites/default/files/RMveteransPTSD.pdf
7. Bradt, J., Biondo, J., & Vaudreuil, R. (2019). Piosenki tworzone przez członków służby wojskowej w muzykoterapii: Analiza retrospektywna. The Arts in Psychotherapy, 62, 19-27.
8. Pennebaker, J. W. (1997). Pisanie o doświadczeniach emocjonalnych jako proces terapeutyczny. Psychological Science, 8(3), 162-166.
9. Goldberg, N. (2005). Zapisywanie kości: Uwalnianie wewnętrznego pisarza. Shambhala Publications. xii, 11-13.
10. Blessing, K. (2017). Kosmiczna sprawiedliwość w Breaking Bad: Czy socjopaci i antybohaterowie mogą prowadzić sensowne życie? W Filozofia i Breaking Bad (s. 77-92). Palgrave Macmillan, Cham.

Art Credits

Wszystkie ilustracje autorstwa M.B. Dallocchio, LMSW

https://www.thedesertwarrior.com