Dobre wieści o złym rodzaju stresu

Dobre wieści o złym rodzaju stresu

Marcus Moore, MD i Douglas Mulhall

*To jest artykuł z wydania Combat Stress na zimę 2024 r.

American Heart Association (AHA) uznało niski poziom metali ciężkich, takich jak ołów, kadm i arsen, za główne zagrożenie chorobami serca. Znajdują się one w wodzie pitnej, glebie, produktach konsumenckich, żywności i dymie z pożarów i papierosów, a także w emisjach z wyładowań i eksplozji broni, palenisk i silników wysokoprężnych. Te ukryte czynniki stresogenne z czasem kumulują się u ludzi, powodując przewlekłe stany zapalne i inne problemy wywołujące choroby.

AHA zidentyfikowała również terapię, która poprawia skuteczność i obniża koszty leczenia choroby tętnic obwodowych nękającej 10 milionów Amerykanów, w tym weteranów wojennych. Terapia ta może również zmniejszyć szkody wyrządzone przez metale ciężkie spożywane przez personel wojskowy na służbie.

Metale te wywołują inny rodzaj stresu niż większość ludzi zdaje sobie sprawę. Jest to tak zwany stres oksydacyjny, który powoduje przewlekłe stany zapalne i uszkodzenia tkanek, gdy wymyka się spod kontroli. Stres oksydacyjny jest również powiązany z zaburzeniami zdrowia psychicznego, które zwiększają stres emocjonalny.1 Ze względu na te powiązania sensowne jest zbadanie, w jaki sposób personel wojskowy jest narażony i co można zrobić, aby rozwiązać i złagodzić ten problem.

Wojsko często działa w odległych i surowych środowiskach. Te warunki życia mogą obejmować zarówno tymczasowe i stałe schronienia, jak i statki. Środowiska te mogą prowadzić do narażenia na czynniki środowiskowe, które rzadko są doświadczane przez ogół populacji. Ponadto szkolenia i zadania związane z walką, w tym obsługa pojazdów opancerzonych lub szkolenie na strzelnicach, mogą narażać członków wojska na kontakt z metalami ciężkimi.2,3

Członkowie sił zbrojnych pracują na okrętach przez okres do 6 miesięcy, mieszkając w zamkniętych pomieszczeniach, w tym w maszynach i broni, którą obsługują. Wiele okrętów marynarki wojennej jest zasilanych energią elektryczną wytwarzaną z kombinacji gazu i oleju napędowego. Arsen jest znanym produktem spalania oleju napędowego, podczas gdy narażenie na inne metale ciężkie na pokładzie może pochodzić ze spawania,4 cząstek opon w samolotach,5 i zrzutów broni.

Członkowie służby są rutynowo narażeni na ołów podczas rozładowywania lub czyszczenia broni palnej.6 Wojskowa służba zdrowia pracowała nad ograniczeniem lub śledzeniem narażenia, w tym okresowymi pomiarami poziomów ołowiu dla niektórych zawodów, ale po raz kolejny nie można wyeliminować ogólnego ryzyka.

Podczas gdy Siły Zbrojne mają rozległe programy ochrony środowiska i zdrowia w miejscu pracy,7 inne badania zidentyfikowały luki w gromadzeniu informacji w różnych operacjach,8 co utrudnia określenie całkowitego narażenia na metale ciężkie doświadczanego przez personel wojskowy.

Priorytetem dla Sił Zbrojnych jest utrzymanie sprawności fizycznej. Członkowie służb podlegają rutynowym badaniom przesiewowym w częstszych odstępach czasu niż ogół populacji; jednak rutynowe badania przesiewowe na obecność metali ciężkich nie są uwzględniane we wszystkich branżach. Dzieje się tak pomimo rosnącej liczby badań nad rolą, jaką ekspozycja na metale ciężkie odgrywa w rozwoju chorób układu krążenia.9 Ponadto, ze względu na kwestie rekrutacji i zatrzymania, wojsko może być bardziej skłonne do zatrzymywania członków z czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, których mogli wcześniej zwolnić. Oznacza to, że wojskowa służba zdrowia może być zmuszona do zbadania metod leczenia zarówno narażenia na metale ciężkie, jak i chorób układu krążenia, które wcześniej nie były objęte ubezpieczeniem.

ToW tym miejscu pojawia się terapia zidentyfikowana przez AHA. Przez lata metoda znana jako terapia chelatacyjna miała wątpliwą reputację z powodu pozornego braku dowodów klinicznych potwierdzających jej skuteczność. Podczas chelatacji dożylnie wstrzykiwany jest środek wiążący metale ciężkie, taki jak EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy – szeroko stosowany środek konserwujący żywność, stosowany również w leczeniu zatruć metalami ciężkimi). Wiąże się on chemicznie z metalami ciężkimi, które są następnie wydalane z organizmu. Badanie kliniczne o wartości 35 milionów dolarów znane jako Trial to Assess Chelation Therapy (TACT) dowiodło w ciągu dziesięciu lat, że terapia ta jest nie tylko bezpieczna, gdy jest podawana z multiwitaminami pod nadzorem lekarza, ale także zmniejszyła wszystkie przyczyny zgonów u pacjentów z cukrzycą serca o 41 procent.10 Zostało to dodatkowo poparte badaniem klinicznym, które zapobiegło amputacjom u pacjentów z chorobą tętnic obwodowych (PAD), która zablokowała tętnice w nogach.11 W każdym przypadku pacjenci wydalali metale ciężkie, od ołowiu i kadmu po gal i cynę. Gdy metale zostały wydalone, zmiany na nogach pacjentów zagoiły się, a krążenie w dotkniętych chorobą kończynach zostało przywrócone, co zapobiegło amputacji.

Regularne badania krwi i moczu, które są stosowane w standardowej opiece przez większość świadczeniodawców, NIE ujawniły stopnia zanieczyszczenia przed terapią, ponieważ metale znajdują się głównie w tkankach, a nie we krwi. Próbki włosów i paznokci mogą dać pewne wskazówki, ale bardziej wiarygodnym sposobem jest użycie protokołu z badań PAD, ponieważ dostarczają one danych porównawczych. W badaniach tych jako punkt odniesienia wykorzystano standardowe testy, a następnie okresowo mierzono próbki moczu po dożylnej terapii EDTA. Różnice między wartością wyjściową a wartością po terapii były znaczne.11

W innym badaniu porównano chelatację ze standardową praktyką medyczną w przypadku PAD i stwierdzono, że chelatacja kosztowała 80% mniej niż standardowa praktyka. Badanie porównawcze wykazało, że koszty tej metody wynoszą od 8 000 do 16 000 USD, w porównaniu do 78 000 do 116 000 USD w przypadku standardowej opieki objętej większością programów ubezpieczeniowych.12

Należy ostrzec, że pomimo wieloletnich badań klinicznych, metoda opisana w oficjalnym oświadczeniu AHA jest nadal określana jako niewiarygodna i ryzykowna przez organy opieki zdrowotnej, które nie są zaznajomione z najnowszymi wynikami lub są do nich sceptycznie nastawione. Nadzorujący badania, dr Gervasio Lamas, ordynator kardiologii na Uniwersytecie Columbia, wskazał, że kiedyś był jednym z tych sceptyków. Rozpoczął badania TACT, aby udowodnić, że chelatacja nie działa. Ku jego zaskoczeniu, okazało się, że działa. Wyniki zostały opublikowane w wysoko ocenianym czasopiśmie Circulation.

Podsumowując, nowa deklaracja AHA, że te metale ciężkie są czynnikami ryzyka chorób serca, w połączeniu z wynikami prób klinicznych i badań, sugerują, że całkowicie rozsądne jest ulepszenie badań przesiewowych personelu wojskowego powracającego ze służby bojowej lub regularnie narażonego na metale ciężkie, takie jak ołów, arsen i kadm, oraz rozważenie terapii w przypadku wykrycia niskiego lub wyższego poziomu metali. Potencjalne korzyści są przekonujące: dłuższa sprawność członków służby, zapobieganie późniejszym kosztom opieki zdrowotnej związanym z narażeniem na metale ciężkie i zapewnienie personelowi psychologicznej pewności, że chociaż niektórym narażeniom nie można zapobiec, to można zapobiec ich szkodliwym skutkom.

Odniesienia

1. Ayuso-Álvarez, A., L. Simón, O. Nuñez, C. Rodríguez-Blázquez, I. Martín-Méndez, A. Bel-Związek między metalami ciężkimi i metaloidami w wierzchniej warstwie gleby a zdrowiem psychicznym w dorosłej populacji Hiszpanii. Environmental Research, 179, 2019. https://doi.org/https://doi.org/10.1016/j.envres.2019.108784.
2. Środowisko i zmiany klimatu w Kanadzie. 2018. Amunicja ołowiana: Streszczenie. April 5, 2018. https://www.canada.ca/en/environment-climate-change/services/management-toxic-substances/list-canadian-environmental-protection-act/lead/using-more-lead-free-ammunition/lead-ammunition-executive-summary.html.
3. Laidlaw, Mark A. S., Filippelli, Gabriel, Mielke, Howard, Gulson, Brian i Ball, Andrew S. Narażenie na ołów na strzelnicach – przegląd. Environmental Health: A Global Access Science Source, 16(1), 2017: 34.
4. Su, Ting-Yao, et al. Effects of heavy metal exposure on shipyard welders: a cautionary note for 8-Hydroxy-2′-Deoxyguansoine. International Journal of Environmental Research and Public Health. 16.23, 2019: 4813.
5. Vanessa, Spanheimer i Katrakova-Krüger, Danka. Analiza cząstek powietrza pochodzących ze zużycia opon (TWAP). Scientific Reports, 12:1, 2022: 15841.
6. Nili, Greenberg, Frimer, Ron, Meyer, Robert, Derazne, Estella i Chodick, Gabrial. Narażenie na ołów w wojskowych strzelnicach zewnętrznych. Military Medicine. 181 (9), 2016: 1121-26.
7. Jeffrey, Drezner et al. Uwzględnianie aspektów środowiskowych w praktykach pozyskiwania środków obronnych. 2023. https://apps.dtic.mil/sti/trecms/pdf/AD1213388.pdf.
8. L. Krahl, Pamela, Mirza, Raúl A. i Rice, William A. The capability gap in occupational health information management. Military Medicine, 187:11-12, 2022: 319-322, https://doi.org/10.1093/milmed/usac233.
9. Rajiv, Chowdhury, Ramond, Anna, O’Keefe, Linda M., Shahzad, Sara, Kunutsor, Setor K., Muka, Taulant, Gregson, John, et al. Środowiskowe toksyczne zanieczyszczenia metalami i ryzyko chorób układu krążenia; przegląd systematyczny i metaanaliza. British Medical Journal. 362, 2018: k3310.
10. Lamas, Gervasio A., Boineau, Robin, Goertz, Christine, Mark, Daniel B., Rosenberg, Yves and Stylianou, Mario et al. EDTA Chelation therapy alone and in combination with oral high-dose multivitamins and minerals for coronary disease: the factorial group results of the trial to assess chelation therapy. American Heart Journal 168:1, 2014: 37-44. e5. https://doi.org/https://doi.org/10.1016/j.ahj.2014.02.012.
11. Arenas, I., Ujueta, F., Diaz, D., Yates, T., Olivieri, B., Beasley, R. and Lamas, G. Limb Preservation using edetate disodium-based chelation in patients with diabetes and critical limb ischemia: an open-label pilot study. Cureus 11: 12, 2019: e6477. https://doi.org/10.7759/cureus.6477. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32025401.
12. Porudominsky, Ruben, Ujueta, Francisco, Arenas Ivan A., Lamas, Gervasio A. Wstępne szacunki kosztów infuzji disodu edetynianu w przypadku krytycznego niedokrwienia kończyn u pacjentów z cukrzycą. Vascular Disease Management. 17(7):2020; E137-E141.